ışıkları açmadığın için memnunmusun

Ingiltere'de okuyan iki Türk kizi yurttta ayni odada kaliyorlarmis. Bir gece kizlardan biri arkadasinin evine ders çalismak için gidecekmis.

Diger kizla vedalasip çikmis ama daha yurttan 100 metre falan uzaklasmis ki ders kitaplarindan birini unuttugunu farketmis. Odaya geri dönmüs tabiyatiyla. Kapiyi açtiginda isiklarin kapali oldugunu görmüs. "Banu yatti heralde" diye düsünüp ayaklarinin ucuna basa basa karanlikta kitabini aramis. Bulamayinca da, "Simdi kizcagizi rahatsiz etmeyim, nasilsa arkadasimda ayni kitaptan var. Idare ederiz artik" deyip çikip gitmis. Ertesi sabah sinavdan sonra odasina döndügünde bir de ne görsün! Oda bastan asagi kan içinde! Arkadasinin vücudu da parçalar halinde oraya buraya dagitilmis.

Duvarda da (muhtemelen kizin kaniyla yazilmis) bir yazi varmis:
"Aren't you glad, you didn't turn on the lights?"

(Isiklari açmadigin için memnun musun?) bir şeyi sevmenin yolu onun kaybolabileceğini bilmektir..